Nieuwe (eet)-ervaringen

Hoi allemaal,

Uit betrouwbare bron heb ik begrepen dat het alweer een tijdje geleden was dat ik iets geschreven had, wat overigens ook wel waar is, dus vandaar weer even een update. Intussen is er weer veel gebeurd en heb ik een hoop nieuwe dingen leren kennen.

De laatste keer stond ik op het punt om naar een festival te gaan, genaamd Sasquatch. Kort samengevat: het was een prachtig weekend (elke dag > 25 graden en strak blauw) met leuke optredens. Alhoewel ik niet veel bands kende, moet ik eerlijk zeggen dat ik nu sommige bands ben gaan 'youtuben' en hun muziek ben gaan luisteren. Het festival was in George, Washington (en dit is geen grap!). De locatie was ook echt geweldig, zoals de naam al zegt: het was in/bij een kloof, dus het uitzicht vanaf de helling op en achter het podium was geweldig. Met een mooie zonsondergang, kon ik me geen mooiere locatie bedenken voor een festival. En natuurlijk kom je daar een landgenoot tegen, want Nederlanders zijn overal! Ook hadden we gezellige Amerikaanse buren op de camping, waar we nog gezellig wat spelletjes hebben gespeeld (cornhole, flip cup en batsbie (of zo iets, maar google noemt het dizzy bat)). Het opzoeken van de spelregels laat ik aan jullie over, mochten jullie er geïnteresseerd in zijn. Verder maakte ik dit weekend voor het eerst kennis met PBJ. Dit staat voor Peanut Butter Jelly. Dit is blijkbaar waar Canadese kinderen helemaal gek van worden, als hun moeder dit voor hen klaarmaakt als lunch. Het is heel simpel: gewoon een boterham met pindakaas en maak het vervolgens nog zoeter met jam en dan heb je deze heerlijke Canadese sandwich. Ik weet nog niet of hij tipt aan de vertrouwde pindakaas en hagelslag boterham, maar het was in ieder geval wel lekker. Op de terugweg zijn we in ongeveer elf uur teruggereden naar Calgary en onderweg nog gestopt voor lunch en avondeten. Ook hier zag ik weer iets wat me nieuwsgierig maakte, we waren namelijk bij de KFC (Kentucky Fried Chicken) waar 'popcorn' op het menu stond. Na twijfelen, toch maar besteld en het was in kip met een krokant laagje eromheen, in de vorm van popcorn. Eigenlijk best logisch.

Woensdag (27 mei) was mijn eerste buitenklim ervaring hier in Canada. Met de ACC (Alpine Club Canada) mocht ik mee naar White Buddha, een klimgebiedje op een uurtje rijden west van Calgary. En als verrassing stond een gedeelte van de routes nog niet in de topo, dus was het op het blote oog maar beslissen welke routes leuk zouden kunnen zijn. Het was een mooi namiddag/avond en als het weer het toe laat, wordt dit een wekelijkse activiteit. Uiteraard wel elke keer een ander gebiedje, want anders wordt het wel eentonig. Op de terugweg nog een kleine omweg gemaakt, omdat de chauffeur de afslag naar de snelweg had gemist... Tja, we zaten met een Canadees, Italiaan en Nederlander in de auto, dus hij was de enige die ook echt de weg wist.

Vrijdag stond een BBQ van de UofC Outdoor Adventurers (studenten outdoor club van de universiteit) op het programma. Eten (hotdogs, chips en wat groenten) en drinken werd verzorgd, alleen moest iedereen een toetje meenemen. Ik had bedacht een brownie te maken, die erg goed in de smaak viel, en met mij was nog één iemand anders die een soort van kokosmakronen had gemaakt. De rest had heel makkelijk koekje of taart gekocht bij de supermarkt. Maar door het slecht (lees: miezerige) weer, waren we met een man of 15 en konden we allemaal wel genoeg van de zoetigheden krijgen.

Op zondag ben ik samen met een Italiaan (dezelfde als die van het klimmen) en zijn vriendin gaan scramblen. Dit is een soort van 'extreem' hiken, afhankelijk van de moeilijkheidsgraad van de scramble. In feite komt het erop neer dat je naar de top van een berg loopt, maar om daar te komen, moet je door het gruis ('scree') en af en toe wat klimmen en klauteren. Door de verwering zitten sommige stukken rots los, dus altijd goed checken voordat je eraan vastpakt of erop gaat staan! Het was een mooie, vermoeiende tocht van ongeveer zeven uur en 1200 hoogtemeters. Maar zeker de moeite waard, want het uitzicht was niet verkeerd! De top heette East Wendell, voor de geïnteresseerden.

Afgelopen week was weer gewoon werken, dus niet echt iets bijzonders om het daarover te hebben. Op vrijdag stond een symposium/workshop op het programma, voor de afwisseling weer eens wat anders dan een dag op het kantoor. Het was een bijeenkomst van de Bow River Council, waarbij verschillende sprekers zijn uitgenodigd om te vertellen over de invloed van de 2013 overstroming op hun vakgebied. Dit keer waren er praatjes over het behoud van de vissen, het opnieuw aanleggen van vernielde wandelpaden, 'wetland' herstel en een pilot van 'Ruimte voor de Rivier' hier in Calgary. Interessante praatjes, met een lekkere lunch (wraps, kip, sla, maïs salade) en lekkere koekjes als toetje. Helaas was er geen tijd meer voor de workshop (hierbij moest je met mensen aan de tafel discussiëren over vragen) omdat mijn begeleidster (en chauffeur) terug naar Calgary moest om de kinderen van school te halen. Oh ja, de bijeenkomst was in in Cochrane, een half uurtje ten noorden van Calgary, in een oude, gerestaureerde ranch, gelegen in een mooi valleitje.

En toen was het alweer weekend, dus tijd voor de bergen! Eerst heb ik op zaterdag een rondje van 80 km gefietst op mijn MTB. De man van mijn begeleidster had me verteld dat er een mooi fietspad was van Calgary naar Chestermere (een dorpje aan een meer), dat continu langs een kanaaltje liep. Maar voordat je aan de andere kant van Calgary bent, zit je al een goede anderhalf uur op de fiets ;) Eenmaal bij het meer aangekomen, mezelf maar op een ijsje getrakteerd want het was wederom een mooie zonnige dag (uit mijn hoofd heeft Calgary iets van 300 dagen zon per jaar). De terugweg was minder inspirerend: rechte (snel-) wegen. Daardoor ben je wel weer redelijk snel terug, want je fietst toch wel iets sneller omdat er niet veel te zien valt.

Dan zijn we alweer aangekomen bij gisteren. Je raadt het misschien al, weer was ik een dagje op stap en dit keer om weer te scramblen. Vanuit de UCOA (de studenten outdoor club) was er een jongen die deze tocht organiseerde. Hij had hem zelf ook nog nooit gedaan, maar had hem al een tijdje op zijn lijstje staan. En zo stond ik gisteren om 13.30 (lokale tijd) op 3117 meter met een geweldig uitzicht op alle omliggende bergtoppen. De top heet The Tower en is een van de hoogste toppen in de omgeving. Met nog een beetje sneeuw op de klim, was het wel iets spannender dan die van vorige week. Dit maakte de terugweg wel aanzienlijk makkelijker, want het is gewoon een kwestie van zitten en glijden maar! Na een vermoeiende wandeling is niets fijner dan een frisse duik te nemen, dus besloot ik op de terugweg nog even een duik te nemen in het bergmeertje, waarbij ik ook nog wat ijs moest weghalen om in het water te kunnen. Gelukkig heb ik altijd mijn handdoek bij, dus was ik snel weer opgedroogd en klaar voor de laatste paar kilometer van de wandeling.

Oh en nog een paar leuke eet gerelateerde dingen die ik in Nederland (nog) niet ben tegengekomen: frozen yoghurt, dit is hier echt een hype dus heb ik het ook maar geprobeerd. Je kiest je smaak ijs (of een combi van twee of meer), doet er vervolgens naar eigen keus toppings op (van smarties tot nootjes en van jelly beans tot spikkels, je kunt het zo gek niet bedenken) en vervolgens kies je nog een lekkere saus. Dan zet je je bakje op de weegschaal en betaalt per ounce. Het tweede wat ik nog graag wil delen met jullie is de pindakaas butterscotch marshmallows. Van die kleine marshmallows worden gemengd met de overige ingrediënten en in een bakvorm gedaan. Even in de koelkast en dan in blokken gesneden. Een erg rare eerste hap, wat ik met wel meer dingen heb gehad hier, omdat je de combinatie niet verwacht, maar daarom niet minder lekker. En als laatste had ik vernomen, dat Fruit Loops (soort van cornflakes) echt heel lekker waren. Dus vol goede moed, had ik ze al een tijdje geleden gekocht (want ze waren in de aanbieding) en nu mijn 'reese's puffs' op waren, toch maar de fruit loops geprobeerd. Helaas vielen deze tegen, er zat echt een rare smaak aan, dus heb ik mijn huisgenoten er maar blij mee gemaakt, die er wel fan van zijn.

Nou dat was het denk ik wel weer voor nou. Even een snelle update van hoe het leven in Canada er hier aan toe gaat. Nog iets minder dan een maandje en dan begint de zomervakantie. Kim komt als eerste richting Canada en uiteraard gaan we naar de (wereld-)bekende Calgary Stampede. Dit is een rodeoshow die iets meer dan een week duurt en waarbij de hele stad op zijn kop blijkt te staan. Tot de volgende keer weer!

Groeten,
Bram